[Verse 1]
Në rrugë që zbehet, një hap i tretur,
Fjalë të pathëna, shpirt i mbetur.
Koha na ndau, si gjethe në erë,
Por hapat tanë s'ndalojnë kurrë më.
[Chorus]
Fati ynë i humbur, mes netëve gri,
Një kujtim që rri larg, por zemrën e di.
Hapat që u ndanë, tani bashkohen prapë,
Në këtë botë të ftohtë, vetëm një udhë ka.
[Verse 2]
Kujtimet ngrihen si zëra të largët,
Një premtim i vjetër, i fortë dhe i gjatë.
Rrugët e jetës, të gjata pa kthim,
Por ne u ndërtuam, për të njëjtin udhëtim.