[Verse 1]
Kur dola, e pashë me sy,
s’u kthye, po qeshi me ty.
Një shpullë fjalësh, mes kafes së djeshme,
ajo tha krejt çka s’thuhet me heshtje.
[Chorus x2]
Ca tha, ti e di mirë,
s’e mban dot më si një thirrje.
Në mes të lagjes, i ftohtë si gri,
më preu si teh kur tha “shih veten ti”.
[Verse 2]
Shokët e saj, ma thanë pa filtra,
"e dinte që s’je për të, por prapë të priste".
E unë me çantën mbi supe, bosh,
me fjalët e saj si trokitje në qoshe.